„Nie odbiorą ci Ojczyzny, jeśli nosisz ją w sercu”

Listopad - czas odwiedzin mogił na cmentarzach, tysiące płonących zniczy, chwile zadumy nad życiem i przemijaniem, wspomnienia o tych, którzy zmarli i polegli w obronie Ojczyzny. W te listopadowe dni pozostajemy w zadumie, by w końcu podnieść w górę wzrok i od płomieni lampionów i świec skierować nasze spojrzenia na biało – czerwone flagi, które przypominają nam o listopadzie 1918 roku - jednej z najważniejszych dat w historii naszej Ojczyzny, która wieńczy ponad stuletnie dążenia Polaków do odzyskania utraconej na skutek zaborów niepodległości.

11 listopada 2018 r. o godz. 9:30 w naszym kościele parafialnym, z udziałem parlamentarzystów, władz miejskich, powiatowych i gminnych, pocztów sztandarowych, przedstawicieli organizacji kombatanckich oraz młodzieży szkolnej została odprawiona uroczysta Msza św., której przewodniczył ks. dziekan Jerzy Kołtun. Rozpoczęła ona obchody 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Oprawę muzyczną przygotował Chór Męski Ziemi Biłgorajskiej „Echo”.

Rozpoczynamy Mszę św. w intencji Ojczyzny dziękując panu Bogu za sto lat jej niepodległości. Dziękując za to, że Polska znowu zaczęła istnieć, chociaż nigdy nie przestała istnieć w sercach ludzi. Chcemy modlić się i dziękować Panu Bogu, że nasza Ojczyzna istnieje. Chcemy pamiętać o wszystkich tych, którzy swoje życie oddali w obronie Ojczyzny, przelewając krew na frontach, gułagach, obozach koncentracyjnych mówił na początku Eucharystii ks. Jerzy Kołtun.

Okolicznościową homilię wygłosił ks. Józef Trąbka, kapelan Hospicjum Dobrego Samarytanina w Lublinie: Gromadzimy się w kościele gdzie w sposób szczególny łączą nas dwie prawdy: prawda w naszej wierze i prawda o naszej Ojczyźnie i naszym patriotyzmie w setną rocznicę odzyskania niepodległości. Ojczyzna i nasz patriotyzm to przede wszystkim ta ziemia, ten język, ta wiara, ta kultura, świadomość, że jesteśmy Polakami. Każdy z nas powinien zadać sobie pytanie: czy jest to tylko Ojczyzna dla mnie, czy dla innych? Ta miłość do Ojczyzna wynika z IV przykazania: czcij ojca i matkę swoją. Zawsze, to co ojczyźniane, związane jest z religijnością. Jeśli pytamy, jaka ta nasza Ojczyzna ma być, to każdy w sumieniu powinien odpowiedzieć. Pracujmy dla naszej społeczności jak najlepiej i módlmy się o zjednoczenie. Módlmy się byśmy zasłużyli na to, żeby ta nasza Ojczyzna, tu na ziemi, była tą, która nas jednoczy, i która daje nam siły i poczucie wspólnoty

Nasza historia liczy ponad tysiąc lat. Polska w tym czasie przechodziła różne koleje losu. Okresy potęgi i wielkości przeplatane były wojnami, niewolą i upadkiem. Poświęcenie i miłość do Ojczyzny, uczyniły nas narodem, który posyłał na śmierć swych najlepszych synów w imię wolności i niezależności Polski. To im zawdzięczamy wolność, poczucie dumy narodowej, możliwość pielęgnowania polskich tradycji oraz honorowania bohaterów. Dziś ojczyzna oczekuje od nas tego, co najważniejsze – pamięci o jej wielkich synach i miłości do ziemi ojczystej.

Świętowanie 11 listopada nie może być jedynie wspominaniem przeszłości, nie może być dla nas tylko kolejnym świętem, kolejną kartką w kalendarzu oznaczoną czerwonym kolorem, dniem wolnym od szkoły i pracy. Uczyńmy ten dzień refleksją nad historią i teraźniejszością naszej Ojczyzny. Bądźmy dumni, że jesteśmy Polakami, że należymy do takiego narodu. Żyjmy najpiękniej, jak to jest możliwe, żyjąc nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Żyć dla innych to żyć dla kraju, dla Ojczyzny. Ojczyzna to my. Oto jest dzisiejsza miara patriotyzmu.

GALERIA ZDJĘĆ

Autor: Ewa M.
24.11.2018 21:56